En kolay portre çizim tekniği kolay portre cizimi karelere bölme yöntemi

Sıfırdan portre çizimine başlamak isteyenler için en kolay teknik bu olsa gerek.Lise yıllarında ben bu şekilde karakalem portre çizmeye başladım. Zamanla bu kareleme yöntemi size pratik kazandırıyor ve hergeçen gün kareler biraz daha buyuturseniz en son karelere bölmeye dahi gereksinimin duymazsanız şaşırmayın. Bu karelere bölerek taslak çıkarma yöntemi yeni başlayanlar için en iyi yöntem diyebilirim. Bu video yu dsha once instagram için çekmiştim o sebeple süre kısıtlı idi. .............................. Bu Konuda Makaleler Bir diğeri, ‘karbon’ metodudur. Bire bir aktarım yapmak için kullanılan bu metotta, orijinal çizimin arka yüzü, yumuşak uçlu bir kurşunkalemle karalanır. Orijinal çizim yüzü üstte, karbon yüzü arkada yeniden aktarılacağı kâğıdın yüzüne gelecek şekilde yerleştirilir ve her iki kâğıt sert bir yüzeye, kaymayı engelleyecek şekilde —örneğin eskiz ya da kâğıt bandıyla— sabitlenir. Sert uçlu bir kurşunkalemle kalemin ucuna baskı uygulayarak orijinal çizimin üzerinden geçilir. Çizim aracının üstte yarattığı baskı eşzamanlı olarak altta yer alan kâğıt üzerinde hafif bir iz olarak yeniden üretilir. Bu manuel teknoloji bugün hâlâ kullanılmakla birlikte mantığı, 19. yüzyılda formülü geliştirilen endüstriyel karbon kâğıdına aktarılır. Karbon kâğıdı çoklu kopyalamaya olanak tanır. İki veya daha fazla kâğıt arasına —pratikte en fazla beş kopya— yerleştirilen karbon, bir çizim ya da yazı aracıyla üstte orijinal kâğıt yüzeyine uygulanan basınçla karbon kâğıdında yer alan pigmentin altta yer alan kopya kâğıt üzerine benzer işareti geçirmesini sağlar. Siluet ve gölge’, en eski gündelik kopyalama teknolojisidir. Nesnenin arkasına bir yapay ışık kaynağı —örneğin bir lamba— yerleştirilir ve önünde yer alan düzleme —örneğin bir duvara— gölgesinin düşmesi sağlanır. Gölgenin dış hatları üzerinden geçildiğinde, nesnenin silueti de üretilmiş olur. Işık kaynağı, nesne ve yüzey arasındaki fiziksel ilişki değiştirilerek, görüntünün ölçeğinde büyütme ve küçültme yapmak mümkün olur. Bu metodun uygulama biçimi, Jean Baptiste Regnault’un “Origin of Painting” (1785), David Allan’ın, “Origin of Painting” (1775) ve Joseph-Benoît Suvée’in “Invention of Art of Drawing” (1793) resimlerinde karşımıza çıkar. Mimar Karl Friedrich Schinkel de 1830 yılına ait “The Invention of Drawing” tablosunda, ışık ve gölgeyi, çizimin keşfedilmesinin esas kaynağı olarak sunar. Robin Evans, Schinkel’in gün ışığı kullanarak yaptığı çizimi, çağdaşlarından ayırır ve onu, ortografik projeksiyon olarak tanımlar.20 Mimar için bir bilgiyi aktarırken ölçekte hassasiyet önemlidir. Noktasal bir kaynaktan, bir lambadan çıkan yakınsayan çizgilerden farklı olarak, güneş ışınları bir düzleme paralel olarak gelir ve bir nesnenin gölgesini tanımlamak için çizgiler yüzeye ulaştığında, kopyanın aslı ile aynı ölçekte üretilmesini garantiler. Schinkel resminde diğerlerinden farklı olarak çizgi çekmeye yarayan kalemi de görürüz. Bir çizimi yeniden üretmek için de bir ışık kaynağı kullanılabilir. ‘Doğal veya yapay bir ışık kaynağı ile kopyalama’ kâğıdın ağırlığına ve ışık geçirgenliğine bağlı olarak kullanılabilecek başka bir metottur. Işık kaynağı doğal ya da yapay olsun, bu metotta bire bir yeniden üretim mümkündür. Orijinal çizim gün ışığı alan cam pencere ve kapı gibi dikey ya da lamba gibi bir ışık kaynağı ile alttan aydınlatılan buzlu cam, plexiglass gibi saydam, yatay ve sert bir yüzeye yerleştirilir. Üzerine çizimin yeniden üretileceği boş kâğıt konur ve her iki kâğıt da ışıklı yüzeye bant yardımıyla sabitlenir. 4H gibi sert uçlu bir kurşunkalemle çizimin konturu üzerinden gidilir; daha sonra detaylar, tonlar, kalınlık değişimi, çizgi hiyerarşileri eklenir. Kas hafızasını güçlendirmeye de yarayan bu metot daha çok çizgi animasyonu yapanlar tarafından tercih edilir. Işık kutuları ve mimarların kullandığı ışıklı masalar da bu prensibe sahiptir. Cam aynı zamanda, bir çizim yüzeyi olarak gözün önündeki bir manzara ya da durumu kopyalamak için de kullanılır. Saydam dikey yüzeye, Leonardo da Vinci’nin 1510 tarihli “Draughtsman using a transparent plane to draw an armillary sphere” eskizinde ve Jean DuBreuil’in 1632 tarihli, the Practice of the Perspective kitabında bir sanatçının perspektif camı kullanışını gösteren illüstrasyonunda rastlarız. Işık duyarlılığıyla birlikte büyük boyutlu bir çizimi kopyalama metodu olarak 1842’de John Herschel tarafından keşfedilen mavi baskı21 da yine eski bir yöntemdir. Mavi baskı, el ile çizilmiş, teknik bir mimarlık ve mühendislik çiziminden sınırsız sayıda, hızlı ve doğru kopyanın üretilmesine olanak sunar. Bu işlem, ışıkla birlikte hem ıslak hem de kimyasal reaksiyona dayanır. Mavi baskıda, renk ve gri tonları elde etmek mümkün değildir. Sadece, mavi zemin —cyan/cam göbeği ya da Prusya mavisi— üzerine beyaz çizgiler elde edilir. Mavi baskı bir düzenektir. İlk bileşeni, fotoğraf çerçevesini andıran ahşap çerçeveli bir çift camdır.

الفئة